《续八咏·冬野雪垂垂》拼音版

宋代唐仲友

yǒng··dōngxuěchuíchuí--tángzhòngyǒu

xuěchuíchuíjiǒngwàngzhōng

mínghùnzuólòuwànbān

yánfēngchūzuòàiwèishōu

qiānshāndànruòcǎnwàndòng姿

tóngyúnfēijiànfēn

màntiānluànluòkǎnhéngxiéchuī

fěnjìnliǎnglàngqióngxuēqiānlínzhī

qiúqiáozhěnzhǔbīngzhùliú

tiánzhǒngjiēyōngxiánjuéfēizi

shātóuyànyǐngmièchéngjiǎoshēngbēi

yānbiàncūnshùtiānshěnjiǔ

àidēnglóuzhīzòngwàngzhīqīn

chóuróngzànkāilòucháohuīzhīzhàozhǔ

shèzhīfēnglǐngrènwēizhī

cànchuíyánzhīmíngzhūlànkāizhījūn

lǐnhánérníngshēngérxiāng

jìngkāiduōduānwáncháohūnérwèi

sōnggāngbǎizēng

yīnjiǔjiànxiànshēnsuǒ

báixuěyángchūnyuàngēngyǐngzhōng

唐仲友简介

唐代·唐仲友的简介

(1136—1188)宋婺州金华人,字与政,号说斋。高宗绍兴二十一年进士,为西安主簿。三十年复中博学宏词科。历建康府学教授、秘书省正字。上万言书论时政,孝宗纳之,召除著作佐郎,出知信州、台州。治政理财颇有建树,为学多与朱熹相左。后为朱熹劾罢。归而益肆力于学,著述颇丰。有《六经解》、《诸史精义》、《帝王经世图谱》、《九经发题》、《陆宣公奏议解》、《天文详辨》、《地理详辨》、《愚书》、《说斋文集》等。

...〔 ► 唐仲友的诗(33篇)