《雷逸老以仿石鼓文见遗因呈祭酒吴公》拼音版

宋代梅尧臣

léilǎo仿fǎngshíwénjiànyīnchéngjiǔgōng--méiyáochén

shízuòzhōuxuānwángxuānwángfènsōuyáng

chēgōngliángshètónggōngshǐzhāng

fǎngzhōuyòufángguànzhīwéiliǔyáng

cóngguānzhíyánchéngxīnshūzàiyāojuānzāng

qínhànwèixiàtángrénzheyǎnláixíngxiāng

cūntóngzuòlǎosàngshìshìniǎoxiáng

wéiwényuánhánshìlángshǐzhǐběnqiěxiáng

zhānbāoguīshàngxiángguānānāchíkěnjiāng

chuánzhìcháowángjiǔquēwénshīxíng

jìnrénjiànānduìchuángwángzuòjiùzhōngyāng

xīnzhuànyóuzàibàngjiùjiùyōngshāng

shíkōngkǒngchōngliángshénhuìfāng

léishìyǒuziérzhǎngyuè仿fǎngzhìqiáng

wánbiànchuǎnjīngxīngshuāngbǎishífēifènghuáng

shūchéngzhóu绿jǐnzhuāngpiānxiézhíjīncáng

xiézhīqiǎoqiāngbiéshíxīnpánghuáng

suīnǎifēixiāngshǎonǎitóngbēishāng

lǎoxiàngtàixuébìncāngzihǎoqīnjiānxiāng

shuínéngqiānzàishīshǐcāngqínlěngdàngāncháng

érjīnjiǔshènghuángjīngxīnshíliǎngláng

xiàohánfēichīkuángzàizhìchūguānsuǒzhàng

zhìbǎolièkǒngzitángshèngxiǔbǎnduīqiáng

ránléishēngwǎngliàngdēngchēguǒjīnxiāngdāng

chéngfēifángāngtàipíngyǒucháotíngguāng

shānshuǐniǎnchángtóngkāng

hǎishòuchéngzhōuhángliándàofèichúliáng

yòushūróugānggǎnkǎizuòshīliáoáng

yuànyīnjiànshūtóuzàonángguānkuízhèngmáng

tiānyǒukūnhuángchídǐnggànchéngtāng

梅尧臣简介

唐代·梅尧臣的简介

梅尧臣

梅尧臣(1002~1060)字圣俞,世称宛陵先生,北宋著名现实主义诗人。汉族,宣州宣城(今属安徽)人。宣城古称宛陵,世称宛陵先生。初试不第,以荫补河南主簿。50岁后,于皇祐三年(1051)始得宋仁宗召试,赐同进士出身,为太常博士。以欧阳修荐,为国子监直讲,累迁尚书都官员外郎,故世称“梅直讲”、“梅都官”。曾参与编撰《新唐书》,并为《孙子兵法》作注,所注为孙子十家著(或十一家著)之一。有《宛陵先生集》60卷,有《四部丛刊》影明刊本等。词存二首。

...〔 ► 梅尧臣的诗(1885篇)► 梅尧臣的名句(5条)