《入摄山栖霞寺诗》拼音版

南北朝江总

shèshānxiáshī--jiāngzǒng

xiǎorényínniánshíyuèshí

shèshānxiá

dēngànqiào

chàng怀huáibào

zhìyuánniánguǐmǎoshíyuèèrshíliù

yòuzàiyóu

shījiè

jiǎchénniánshíyuèèrshí

fèngsòngjīnxiàngháishān

xiànshí

qíngyānliú

niánshíyuèshíliù

gènghuòbài

réngtíngshānzhōng宿

yǒngliúlián

shénsǒngtīng

dànjiāotíng

xīnzhǐéxiè

zhìpiān

hòuláishǎnglái

zhīshānzhì

jìngxīnbàobīngxuě

齿chǐsāng

tàichuānxùn

bēizāirénshì

suìhuájiēcǎihuò

dōngwǎngòngyán

zhuóliúshuǐ

kāijīn

shānlíngmiào

dāngtiān

shílàizhàshēnqiǎn

yānyǒu

quēbēihéngsuì

pánhuāng

xíngxíngbèi

línwēi

gāosēnggòngyuǎn

shèngxīnxiāng

qiáoyǐnyǒu

dānqīng

fēngzhùfāngguì

shēngchú

yánzhǎngwǎng

ránshāng

江总简介

唐代·江总的简介

江总(519~594)著名南朝陈大臣、文学家。字总持,祖籍济阳考城(今河南兰考)。出身高门,幼聪敏,有文才。年十八,为宣惠武陵王府法曹参军,迁尚书殿中郎。所作诗篇深受梁武帝赏识,官至太常卿。张缵、王筠、刘之遴,乃一时高才学士,皆对江总雅相推重,与之为忘年友。侯景之乱后,避难会稽,流寓岭南,至陈文帝天嘉四年(563)才被征召回建康,任中书侍郎。陈后主时,官至尚书令,故世称“江令”。任上“总当权宰,不持政务,但日与后主游宴后庭”,“由是国政日颓,纲纪不立”(《陈书·江总传》)。隋文帝开皇九年(589)灭陈,江总入隋为上开府,后放回江南,去世于江都(今江苏扬州)。

...〔 ► 江总的诗(144篇)► 江总的名句(2条)