《发衡州(一本题作《白发》)》拼音版

明代杨基

héngzhōuběnzuòbái--yáng

báishízhòu

rénshēngbīngxuěróngzhōngzuòxuēwén

jīncháoqīngjìngzhōngzuóshū

yōuméicāngdànkǒngròu

ròuchángsuǒniànfēizhuàng

yǒuqīnēnzuìshēnyǎngláoqín

liányòushīàizhǎngzhū

ēnwèibàogǎnwàng

shūláixiōngwènāidùnkōnghào

qīnguānliǎnqīnzǒu

jiāshānzàiwànnéngfǎndōu

shùtóukuìshāfǎn

yǒuzichūxuéyánxíngyào

jiěsuǒwèizhīshízhī

zhòngzàituōzōngxiáwènxián

mèijiēpiàolíngyuǎnzàitiān

zhòngshìjiǔxìnmèngzhōngshíyǒu

jiānnánchìbīnbǎowēi

gōngdāngháinǎidōngguī

tóngfēnfēijǐnyǒuchìjiǎo

língpīngfèizhōngshēng

liánjiěshìjiǎngōngqiáo

xiāngròuyuǎnlàixiāngzhī

jiēliángchǔzhǐshēn

báizhòuwèicháifáng

suǒlàijīnqiángcuànxìng

jīnniánjuéshuāijuànqièxíngyuǎn

dōngfēngdòngtíngluòqīngcǎo

lóngláirényāntāocǎn

chénguòhéngyángjǐngchà

táohuābáiliàndàichūnshuǐ绿

gǎnyányánzàn使shǐyōuxīn

wànshìxìnyǒumìngyīngzhǎngtàn

杨基简介

唐代·杨基的简介

杨基

杨基(1326~1378)元末明初诗人。字孟载,号眉庵。原籍嘉州(今四川乐山),大父仕江左,遂家吴中(今浙江湖州),“吴中四杰”之一。元末,曾入张士诚幕府,为丞相府记室,后辞去。明初为荥阳知县,累官至山西按察使,后被谗夺官,罚服劳役。死于工所。杨基诗风清俊纤巧,其中五言律诗《岳阳楼》境界开阔,时人称杨基为“五言射雕手”。少时曾著《论鉴》十万余言。又于杨维桢席上赋《铁笛》诗,当时维桢已成名流,对杨基倍加称赏:“吾意诗境荒矣,今当让子一头地。”杨基与高启、张羽、徐贲为诗友,时人称为“吴中四杰”。

...〔 ► 杨基的诗(232篇)► 杨基的名句(3条)