《【双调】驻马听》拼音版

元代白朴

shuāngdiàozhùtīng--bái

chuī

lièshí穿chuānyúnguǎnhéngqīnggèngjiéshuāngtiānshāzhèfēngpiānxiéfènghuángtáishàngyúnzhēméihuājīngzuòhuánghūnxuěrénjìngshēngchuīluòjiānglóuyuè

dàn

xuědiàobīngxiánshízhǐxiānxiānwēngèngróulínyīngshānliūshēnfēngluòxiántóuhuāànshàngduìlánzhōuāixiánqiàshìchóurénxiāoshòulèiyíngmóujiāngzhōubiéhòu

báixuěyángchūn西fēngduànchánghuācháoyuèzhōngwéiyǒuwéiniángqiánshēngchèràowēiliánghòushēngbìngzhìyínshàngyùnyōuyángxiǎolóuyúnláiwǎng

fèngpánkōngniǎoyāozhīwēngèngróuqīngliánhàngōngfēiyànjiùfēngliúmáncuītuópǐnliángzhōuzhèfēichūnluóxiùjǐnchántóuliúlángcuòrènfēngqiánliǔ

白朴简介

唐代·白朴的简介

白朴

白朴(1226—约1306) 原名恒,字仁甫,后改名朴,字太素,号兰谷。汉族,祖籍隩州(今山西河曲附近),后徙居真定(今河北正定县),晚岁寓居金陵(今南京市),终身未仕。他是元代著名的文学家、曲作家、杂剧家,与关汉卿、马致远、郑光祖合称为元曲四大家。代表作主要有《唐明皇秋夜梧桐雨》、《裴少俊墙头马上》、《董月英花月东墙记》等。

...〔 ► 白朴的诗(155篇)► 白朴的名句(10条)