《送方生还宁海(并序)》拼音版

明代宋濂

sòngfāngshēngháinínghǎibìng--sònglián

hóngbǐngchénguānjìnlínnínghǎifāngshēngwénwèizhìlǎnzhézhī

guǎnzhìzuǒyòutánjīngsānshínǎi

míngniándīngméngēnxièshìháiyángshēngzhíjīngláishìfánxué

yuānyuánzhītǒngrénwénjuézhīshèngshuāiwēizhīzàimíngshùzhībiàn

yánzhī

érhuìguītōng

shēngjīngmǐnjuélúnměiduānnéngtuīérběnjiān

jiànlùnzhewénsēnwèiqiānbiànwàntàizhǔchángérzhuórán

chángxīn

zhànjìnxiūzhīgōngyǒuéryuètóngjǐnyuèchūnqiūéryīng

guāngzhe使shǐhòuchūnqiūsuǒzhìyòuzhīwèi

jìndàiyánzhīōuyángshǎoshīzhǎnggōngbèizhìwèilùnzhūzi

zhījiǎozhúwénzhīchǎngshíshúwèihòuérshúwèixiān

jīnwèishuōrénzhīguòqínghòuèrshíniándāngxìnwèizhī

yánérchēngshēngzhěfēiguò

gēngshēnzhīqiūshēngjiànjiǔjiāngguīshěngyānshēnwèi

shìshī

zàiyuánshíyīngcáichángjùnbēn

shuǐjīngāojiàzhònghàijiànwén

zhōngrángēnliǎnsànkōngzhōngyún

fāngshēnghǎishàngláiérchūnwēn

xiùxiéchīxiùshūmiàndàiwén

xùnchénlíngqiūmín

tóngcāntàicānggòngkāndiǎnfén

qiánjiāngsuǒyōusuìqióngpānlínxún

dǎoxuěyánbiéshèxiǎntāojiāngjīn

méihuāshìxiānglián沿yánwèipín

zhànēnláijiǔtiānmǐnyín

chìháishānyānxiáqīn

shēngwénbàojīngláichùbīn

mǎngcāngkòushǐmíngxìngqióngyín

zhòusuǒguǎnshèzàisuǒchén

gōuqiánzhīruòjiànjūn

àngāoxiàgōngshāngjūnchén

chàngmiǎnzhān{{zhìxīn}}diézòuguīchún

sānghuīchìyínwajìngcún

huángzhōngfǒutíngliáomièhuānglín

shìkāndìngxūn

háoxiěxiónghàoshìémín

lòuxièhùndùnqiàochūzàohuàshén

biànhuànqīngwēnlínxún

jǐnchōushénduòchòuchén

suǒchūzhījiànguāngjǐngxīn

shānguǐdāngxiānglíngqiěqūnxún

zhènzhezuòjiāhòuxiānbīnfēn

zhīwànniúmáonánjiǎolín

jīnèrqiānzàiyǒuxīngzàichén

huāngzhōnghuòshàngzhēn

shēngwèizàoyánfén

jiéjiāoshìshì齿chǐyuèxún

yánchīliángliúhén

fēicháidiāndàojiǎjīn

níngyīnxuélàngyúnyún

yánxīnzuòzhǐwèisuǒjiànzhēn

shēngjīnyǒuxíngyǐnsōngzhúgēn

xiàozhāihuángjīnhuāfànqīngyáozūn

jiǔhānshuāngěrlùnchōumín

zèngbiéyányǒudāngzūn

zhēnzàiyòngshìníngnéngzhìwén

wénfánsàngzhìshìzhōngnǎibīnbīn

yǒuhàoduōshìjiǔguānzhǎnjīnglún

wéishíliàngtiāngōngwàiláibīn

wényǒuzheshūdànggānkūn

shēngnǎizhōuróngdāoshēngnǎifán

dàoguìnǎiguìshìkōngyán

jiànxíngchǐshēn

jìngwèizhōngxìnwèiguān

rénwèipèiliánzhīwèipán

qiānwànxiàngzhāohūn

jìngshuízhīwèiěryánzhūnzhūn

wèiqiángguāshūshēn

宋濂简介

唐代·宋濂的简介

宋濂

宋濂(1310—1381)字景濂,号潜溪,别号玄真子、玄真道士、玄真遁叟。汉族,浦江(今浙江浦江县)人,元末明初文学家,曾被明太祖朱元璋誉为“开国文臣之首”,学者称太史公。宋濂与高启、刘基并称为“明初诗文三大家”。他因长孙宋慎牵连胡惟庸党案而被流放茂州,途中病死于夔州。他的代表作品有《送东阳马生序》、《朱元璋奉天讨元北伐檄文》等。

...〔 ► 宋濂的诗(184篇)► 宋濂的名句(2条)